Harihari van de ...

Groeten vanuit Hari Hari! ( jullie weten wel: die van de Sunweb)
Nee, niet die natuurlijk maar Hari Hari is wel serieus de naam van het plaatsje waar we nu zijn neergestreken. We hebben de Minion geparkeerd op het parkeerterrein van het plaatselijke hotel, waar ze ook een mogelijkheid hebben voor kampeerbusjes zoals de onze om tegen goedkoop tarief te verblijven en dan gebruik te maken van alle faciliteiten (douche, toilet, bar, gratis internet). Een uitkomst dus voor reizigers zoals wij van wie er hier heel veel zijn. Momenteel zitten we dus in de hotelbar; een ruimte die het best te omschrijven valt als een kruising tussen een bruine kroeg en een sportkantine. De muren zijn hier knaloranje, met aan de onderzijde eikenhouten wandbetimmering, er hangen grote geweien met kerstballen erin aan de muur, naast de wc's is een fotowand gemaakt met kiekjes van de huidige en voormalige hotelbezoekers, in de hoek staat een muziekinstallatie met enorme boxen klaar voor gebruik en boven de bar en de pooltafel schreeuwen twee grote flatscreen tv's amusementsprogramma's de bar in. Aan het tafeltje rechts van ons werken twee andere gasten zich door een enorme berg vlees met friet heen; aan de tafel ernaast zit een groep mannelijke hangbuikige 60+ Kiwi's aan de pints ale. Kortom: een typisch Nieuw Zeelands tafereel voor een typisch Nieuw Zeelandse bar op het Zuidereiland in een klein dorp aan de snelweg op de woensdagavond. Zoals eigenlijk in alle plaatsen waar we tot nog toe geweest zijn, wordt gezelligheid hier gemaakt door de mensen en niet door pittoreske architectuur of de sfeervolle aankleding van het interieur. :-)

Vanochtend rond 9.30u vertrokken we van onze DOC camping aan het Lake Paringa, waar we opnieuw aan een meer stonden waar het stikte van de zandvliegen. Niet echt prettig slapen dus (want met de ramen gesloten) en bovendien werden we er vanochtend wakker met druilerige motregen. Niet zo vreemd, aangezien de westkust van dit eiland een van de regenachtigste is van heel Nieuw Zeeland, maar dus niet echt weer om uitgebreid bij buiten te gaan zitten ontbijten. Na een boterham in de auto reden we daarom verder naar de Fox Glacier, één van de grootste en beroemdste gletsjers van dit land en daarom één van de belangrijkste toeristische trekpleisters. Het was er dan ook best druk, ondanks het zeer grijze, regenachtige en mistige weer. Dat leverde mooie foto's op maar ook een heel nat pak, maar gelukkig hadden we onze regenpakken bij ons. Vanaf de parkeerplaats kan je namelijk in een half uurtje door de vallei omhoog lopen en naar het uitkijkpunt over de gletsjer wandelen en dat hebben we natuurlijk gedaan. Eerlijk gezegd (oei, nu klink ik wel heel erg blasé!) viel het uitzicht mij uiteindelijk een beetje tegen, na die spectaculaire helikoptervlucht gisteren waarbij we het ijs echt heel erg mooi van dichtbij konden zien. Nu zagen we alleen het staartje van het afgebrokkelde ijs van de gletsjer en vooral de gigantische stenenmassa's, die het smelten van deze gletsjer heeft aangericht (een proces dat al ruim 200 jaar gaande is).
Vergeleken bij de soms enorme rotsblokken om ons heen, leken de vele wandelaars in het gebied op nietige mieren en dat was toch wel mooi om te zien.
Daarbij is het heel bizar om je te realiseren dat, zodra je de parkeerplaats afrijdt, je meteen op een weg komt die aan beide kanten omgeven wordt door het groenste regenwoud dat je je kunt voorstellen en dat de woeste Tasmanzee op slechts 20km afstand van het gletsjerijs ligt.

Via de zeer toeristische dorpjes Fox Glacier en Franz Joseph Glacier zijn we vervolgens verder gereden naar Hari Hari, waar we zo meteen lekker gaan eten. Morgen gaat onze reis verder naar Hokitika, maar of we daar ook zo'n snelle wifi connectie als hier hebben weten we natuurlijk nog niet. Omdat dit nogal wisselt per locatie lukte het ons eerder niet om foto's van onze eerdere avonturen te downloaden. Maar nu is het gelukt, dus geniet ervan en tot snel weer!