Awesome, mate!

Whaaa! We voelen ons allebei helemaal James Bond want we zijn net terug in Makarora, waar we jullie schrijven vanuit het restaurantje naast de locale VVV na een werkelijk fantastisch avontuur ter land, ter zee en in de lucht. De adrenaline giert nog door ons lijf, dus drinken we hier eerst nog even rustig een kopje cappuccino voordat we weer in de auto stappen. In Makarora is verder weinig meer te beleven, dus we slapen vannacht elders. Maar eerst is het tijd om jullie te vertellen over onze dag tot nog toe!
Vanochtend om 9.30u moesten we ons hier melden op het kantoor van Wilkin Jets, een bedrijf gespecialiseerd in dagtochten door het Mount Aspiring National Park dat hier vlakbij ligt. Veel van de natuur die daar te zien is, is onbereikbaar voor mensen omdat maar bepaalde gedeeltes van het park toegankelijk zijn, maar eroverheen vliegen kan dus wel en daar zijn wij vanochtend mee begonnen. Om 10.00u vertrok vanaf het droge grasveldje hier voor de deur een helikopter, met plaats voor 6 passagiers voor een 25 minuten durende vlucht over de gletsjers van Mount Castor en Pollux.
Omdat het zowel gisteren als vandaag onbewolkt was en lekker zonnig was het zicht uitstekend en hebben we werkelijk schitterende dingen gezien. Uitgestrekte bossen in allerlei variaties groen, woeste watervallen die van metershoog naar beneden storten, knalblauwe gletsjermeren en indrukwekkend dikke lagen gletsjerijs. Hopelijk komt met de foto's een klein deel van de enorme uitgestrektheid van deze wonderschone Nieuw Zeelandse natuur op jullie over, want die is nauwelijks in woorden te omschrijven.
Na 25 minuten landden we in een weelderig grasveld naast de rivier, waar we konden beginnen aan een wandeltocht van twee en een half uur door het bos. Een hele mooie route door een zeer groene omgeving, waar behalve tjirpende insecten, fluitende vogeltjes en het ruisen van het rivierwater (en af en toe een klein watervalletje) niets anders te horen was dan onze eigen voetstappen. Wat een rust! Gelukkig was het wandelpad heel goed begaanbaar en niet al te steil, dus we hadden alle ruimte om van het landschap te genieten.
Na twee en een half uur kwamen we uit aan de oever van de rivier, waar we nog ongeveer 25 minuten hadden voor een boterhammetje in de zon, voordat we door een jetboat (een soort speedboot) werden opgehaald. Daarmee werden we teruggebracht naar Makarora, maar op een manier waarbij zelfs de heftigste wildwaterbaan uit de Efteling nog in het niet valt. In razend tempo laveerde onze kapitein de boot over het water, af en toe behoorlijk scherp links- of rechtsom of zelfs helemaal om zijn as draaiend. We begrijpen nu wel waarom de Nieuw Zeelanders zelf zo'n fan zijn van spannende activiteiten als bungyjumpen en rotsklimmen want dit was echt waanzinnig om te doen, ofwel (zoals de kiwi's zelf zeggen): awesome, mate!

De komende dagen gaat onze trektocht verder naar de westkust van het Zuidereiland. Een bergachtige route naar een klein dorp vlakbij Greymouth, waar ons op 15 januari een klein hutje aan het strand wacht met uitzicht op de Tasman zee. Maar voor het zover is, doen we het nog even rustig aan met rijden want er is onderweg nog veel moois te zien. Wordt vervolgd dus! Dikke zoenen van 007 Maaike en Aaldert Bond