Leven als een god in Havelock north

Inmiddels zitten we sinds dinsdagavond in Havelock North, een klein maar sympathiek plaatsje vlakbij Hastings aan Hawke's Bay. Dit is voor Nieuw Zeeland een belangrijk wijn- en fruitgebied, zo werd ons meteen duidelijk toen we hier dinsdag binnen kwamen rijden. Zo ver als het oog reikte, zagen we glooiende, groene heuvels met wijnranken en fruitboomgaarden, en langs de snelweg kleine stalletjes waar abrikozen, kersen, perziken en vijgen werden verkocht. En het was warm, heel erg warm! In onze nieuwe huurauto, een lichtbruine SUV die we daarom meteen 'the Dutch Brownie' hebben gedoopt, wees de thermometer maar liefst 27 graden aan. Geen wonder dus dat we bijna gesmolten waren toen we om 19.15u aankwamen bij mijn vaders neef Piet, zijn vrouw Alice en hun 10-jarige zoon Tobias. Die ontvingen ons allerhartelijkst in hun nieuwe huis annex B&B dat nog het best omschreven kan worden als een luxe villa. Naast de ruime huiskamer en grote, open keuken heeft het huis namelijk maar liefst 5 slaapkamers, 2 badkamers, een ruime garage, een aangebouwde serre met open haard (mét pizza-oven), een buitenzwembad met verlichting en zout water en een gigantische tuin met kippen, alpaca's en een hond. Wij kregen één van de gastenkamers toegewezen dus voelden ons meteen alsof we in een vijf-sterrenhotel waren ingecheckt in plaats van dat we bij familie kwamen logeren. We hadden een hele gezellige avond, die eindigde in het zwembad onder een hemel vol sterren.

Woensdagochtend bleek het echter behoorlijk te zijn afgekoeld naar zo'n 18 graden met regen en veel grijze wolken. Gelukkig was het ook een deel van de middag droog, dus hebben we gewandeld in Te Mata park, een bergachtig bosgebied naast het huis. We zijn er omhoog geklommen naar de top van de Te Mata berg waar je een prachtig uitzicht hebt over het dal. Raar genoeg vind je vlakbij de top versteende schelpen in de rotsen. Dit is ooit zeebodem geweest die tienduizenden jaren geleden door natuurkrachten omhoog is gestuwd. Het is bijna niet voor te stellen. Via een andere route zijn we weer afgedaald. Een wandeling van ruim 3 uur dus genoeg activiteit voor een dag.

Donderdag regende het bijna de hele dag, dus besloten we er een culturele dag van te maken. Eerst hebben we Napier bezocht, een stadje op 20 minuten rijden van Havelock North, dat in 1931 bijna helemaal verwoest werd door een aardbeving. In de jaren erna werd de stad herbouwd in art deco stijl; voor die tijd supermoderne architectuur, vandaar dat Napier zichzelf sindsdien aanprijst als "de art deco stad van Nieuw Zeeland". We hebben er met een gidsje circa anderhalf uur door het centrum gelopen en de mooiste gebouwen bekeken. Daarna zijn we in het plaatselijke aquarium gaan opdrogen. Daar konden we ook zien hoe de kleine blauwe pinguïns werden gevoerd, voordat we doorreden naar Hastings, waar Piet ons meenam naar drie plekken voor lokale beeldend kunstenaars en naar zijn favoriete café waar we 's avonds met z'n drieën naar live jazz hebben geluisterd.

Vrijdag klaarde het weer gelukkig op. Het werd opnieuw warm en zonnig dus zijn we 's middags naar het strand gegaan om daar bij Cape Kidnappers een grote kolonie Jan van Genten te bekijken. De rit erheen was al een avontuur op zich want we reden over een heel mooi en oud stuk strand op een kar, die werd voortgetrokken door een tractor. De heenweg duurde ongeveer anderhalf uur omdat onderweg regelmatig werd gestopt om te kijken naar de grote rotspartijen, waarin allerlei verschillend gekleurde lagen gesteente te zien waren. De gids vertelde ons dat dit kwam door de botsing van twee tectonische platen, die in dit deel van Nieuw Zeeland miljoenen jaren geleden de toenmalige zeebodem omhoog hebben gestuwd. Sindsdien is dat proces nog steeds bezig waardoor de aarde hier langzamerhand steeds verder uit het lood raakt. Een gek idee.
Maar nog raarder zijn eigenlijk de gigantische hoeveelheden Jan van Genten, die we op het eind van het strand tegenkomen. Ze lijken totaal niet te schrikken van onze aanwezigheid en zitten onverstoorbaar te snateren. Bovenop de rotsen van Cape Kidnappers blijken er nog veel meer te zitten, merken we na een half uur klimmen. De totale kolonie vogels die hier ieder jaar terugkomt om te nesten telt ruim 4000 Jan van Genten. Het is een mooi gezicht om ze bovenop de rotsen in groepen bij elkaar te zien zitten, met een knalblauwe, schuimende zee onder hen. Al wordt hun stank ons op een gegeven moment wel een beetje teveel. We zijn blij als we terug op het strand zijn en achterop de trekker weer even kunnen uitwaaien!

Ook vandaag is het weer gelukkig veel beter dan aanvankelijk werd voorspeld. Vanmiddag konden we opnieuw genieten van de zon en zijn we met Piet, Tobias, Alice en goede vrienden van hen die met hun kinderen hier op bezoek zijn, langsgegaan bij een paar wijnhuizen in de buurt. Veel van de wijngaarden in deze regio organiseren dagelijks proeverijen en serveren daar ook eten bij. We hebben dus een paar lekkere lokale wijnen en regionale culinaire specialiteiten kunnen proeven. Een mooie manier om onze laatste dag met de familie mee af te sluiten. Vanmiddag genieten we in het parkje in Havelock North nog van een gratis jazzconcert (georganiseerd door Piet). Morgenochtend gaat onze reis dan verder naar Te Urewera National Park, waar ons een nieuw avontuur in de natuur wacht. Tussen de bomen dit keer, maar daarover later meer....

Dikke zoenen van Maaike en Aaldert