Mmm... haai! (en andere zeedieren)

Kaikoura is echt een fantastische plek als je van zeedieren houdt! Niet alleen kan je ze hier heel lekker klaargemaakt eten maar door zijn ligging aan het begin van een schiereiland, is deze kustplaats ook een geliefd oord voor allerlei nog levende zeedieren om er aan land te gaan of om er in de zee te zwemmen. Dit alles ontdekten wij maandagmiddag voor het eerst toen we, net vers van onze treinrit hierheen, 's middags al wandelend Kaikoura gingen verkennen. Daar waren we vrij snel klaar mee, omdat alles wat er aan deze stad zelf voor toeristen bezienswaardig is, zich min of meer concentreert rondom slechts één straat. Een sympathieke straat wel, met mooie en handige winkeltjes en een aantal leuke eettentjes en cafés, maar niet erg lang. Hij begint op steenworpafstand van het plaatselijke treinstation en eindigt als je rustig loopt na ongeveer zeven minuten wandelen later bij het pleintje met de plaatselijke VVV. De rest van de actie gebeurt in Kaikoura op, onder of boven het water. Wil je gaan kayakken, met dolfijnen zwemmen, catamaran zeilen, in een helikopter walvissen ontdekken of met een boot de zee op om te vissen? Dat kan hier allemaal zonder problemen, ook als het regent of waait!
Maar aangezien ons eerste wildlife avontuur (met een boot de zee op om walvissen te zien) pas voor dinsdagochtend gepland staat, hebben we vanmiddag nog vrij. We besluiten dus om (uiteraard na een cappuccino in de hoofdstraat) een wandeling te gaan maken over de rest van het schiereiland. In circa drie uur kunnen we langs de kust de hele omgeving buiten Kaikoura verkennen. Dat lijkt ons wel wat! :-)
Jammer alleen dat het weer op deze maandagmiddag niet zo mee zit: het is nogal grijs en bewolkt en regelmatig motregent het. Nou ja, dat kunnen we aan, denken we, dus regenjassen aan en gaan met die banaan!

Eenmaal buiten het stadje begint de route prachtig met een boulevard vol bloeiende pohutukawabomen (mooi Scrabble woord!) Grote, groene bomen, die in december en januari donkerroze bolachtige bloemen geven. We hebben ze op meerdere plekken op onze reis al gezien maar nu wil Aaldert ze eindelijk fotograferen en dat kost tijd. Maar ach, we hebben geen haast. Een stukje verderop komen we langs een snackwagen, die de lokale delicatesse blijkt te verkopen: crawfish, een familielid van de kreeft maar dan zoeter. Dat willen we natuurlijk wel even proeven dus we zoeken een plekje uit de regen en laten het ons goed smaken.
Na een half uurtje lopen we verder. Aan het eind van het pad lopen we tegen een parkeerplaats aan waar we bijna struikelen over een grote kolonie pelsrobben, die op het grasveldje en het strand naast de auto's ligt te slapen. Een van de mannetjes ligt zelfs pontificaal op de trap tussen het strand en de parkeerplaats een uitje te knappen. Alle toeristen vergapen zich aan hem en zijn harige vrienden en het is verbazingwekkend hoe dichtbij de dieren ons laten komen om foto's van ze te maken. Het lijkt wel alsof ze dromen van hele andere zaken...
De route loopt verder bergopwaarts en inmiddels is er een constante miezerregen losgebarsten. Maar wij zetten door want van bovenaf hebben we een mooi uitzicht over de baai. Althans, dat denken we, want ondertussen is het ook behoorlijk mistig geworden. Eenmaal boven wordt het uitzicht gestaag minder en uiteindelijk zien we nog maar 20 meter. Tijd dus om weer naar beneden te wandelen want het loopt dan al tegen het eind van de middag en we raken ondertussen behoorlijk doorweekt. Gelukkig stopt er niet lang daarna een auto naast ons met een twintiger achter het stuur, die onze aanblik zo medelijwekkend vindt dat hij ons een lift aanbiedt naar het centrum van Kaikoura. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen! We sluiten de avond af met een heerlijke maaltijd bij het plaatselijke cafe, waar Aaldert mosselen bestelt en ik de salade met zalm.

Dinsdagochtend staat opnieuw in het teken van het verkennen van zeeleven. Dit keer gaan we daar speciaal in een gemotoriseerde catamaran voor de zee op want vandaag staat het kijken naar walvissen op het programma. Wel wordt door de medewerkers van de boottrip vooraf meerdere keren gewaarschuwd voor een ruige zee en bijbehorende zeeziekte en dat blijkt niet overdreven. We zijn nog geen kwartier onderweg of de eerste medepassagier hangt al boven een kotszakje. En zeer vele toeristen zullen in de loop van de komende ruim drieëneenhalf uur nog volgen. Een Japanse toeriste heeft zelfs letterlijk drie uur lang met haar hoofd in een zakje gezeten. De braakgeluiden om ons heen zijn dus niet van de lucht maar dat kan ons plezier niet bederven. Want niet alleen zien we die ochtend een potvis ( jawel, een levende!) maar ook heel veel verschillende groepen dolfijnen ( soms zelfs springend) en een aantal dobberende albatrossen. Kijk maar naar het filmpje dat Aaldert maakte en geniet met ons mee.
Rond 13.30u zijn we terug in Kaikoura, waar het helaas nog steeds regent. De rest van de middag brengen we daarom door in de bioscoop bij de film "Sufragette". Een aanrader als je van Engels kostuumdrama houdt! 's Avonds koken we in het backpackershostel en lopen daar een groepje Zweden en een Nederlander tegen het lijf, die die middag zijn gaan vissen op zee en daar een enorme hoeveelheid vis hebben gevangen, waaronder haai. Dat blijkt verbazingwekkend lekker en mals te zijn! Ze hebben de vangst meegekregen maar het is zoveel dat wij ook een beetje mee mogen proeven en ze ons zelfs wat vis cadeau doen.

De mooiste dag en ervaring hadden we echter vanochtend: zwemmen met dolfijnen! Gelukkig was het slechte weer hier inmiddels voorbij want toen we vanochtend vroeg onderweg gingen naar onze afspraak was het duidelijk warmer dan in de afgelopen dagen en veel minder bewolkt en stormachtig. Eenmaal op zee brak de zon definitief door en dat maakte het varen al een heel fijne ervaring maar het beste moest nog komen. Na circa 20 minuten varen mochten we de Stille Oceaan in om te zwemmen en snorkelen. Dat was al heel spannend maar gelukkig was het water een stuk minder koud dan verwacht en door mij gevreesd. En gelukkig wenden de golfslag en het ademen door die snorkel ook snel. Maar waar we niet op hadden gerekend was dat we zoveel dolfijnen zouden zien. We hebben in totaal drie keer mogen zwemmen en iedere keer was er een nieuwe soort en een grotere groep dolfijnen die we tegenkwamen. Telkens waren ze heel erg vlakbij ( soms zelfs op minder dan een armlengte) en zwommen ze onder ons door of links of rechts langs ons. De laatste keer kwam er een hele groep langs en lagen wij daar als groep zwemmers midden tussen. Het was een ongelooflijk bijzondere ervaring!
Onderweg terug naar de haven zagen we nog een grote groep voorbij komen, waarvan Aaldert uitgebreid foto's heeft kunnen maken. De foto's zijn alleen met de spiegelreflexcamera gemaakt, dus die houden jullie nog tegoed voor als we weer terug zijn.

Na een verder relaxte woensdagmiddag in de zon pakken we vanavond opnieuw onze rugzak in. Morgenochtend mogen we namelijk opnieuw met die superdeluxe trein (hoera! hoera!) en reizen we door naar Picton, waar we opnieuw de boot nemen. Dit keer om over te steken naar Wellington. Daar worden we opgehaald door (mijn) oom Jan, bij wie we een aantal dagen gaan logeren in zijn woonplaats Lower Hutt. Volgende keer dus een verslag vanaf het Noordereiland!

Liefs van Maaike en Aaldert